Wielu ludzi posiada rodzeństwo, ma swojego ukochanego brata lub siostrę. Wychowanie trójki czy nawet dwójki dzieci to trudne zadanie dla rodziców. Jak równo rozłożyć obowiązki, przyjemności, ale przede wszystkim uczucia, tak aby żadne dziecko nie czuło się pokrzywdzone? To jest trudne pytanie i zadanie dla rodzica. Niestety często zdarza się, że mama czy tata albo oboje naraz faworyzują jedno dziecko i co gorsza robią to nieświadomie. Nie jest to dobre ani dla dziecka wyróżnionego, ani tym bardziej dlatego które jest na tak zwanym uboczu. Jaki wpływ ma na nasze dziecko faworyzowanie? Czy asymetria uczuć względem swoich dzieci może być niebezpieczna i szkodliwa dla ich rozwoju?
Dziecko faworyt nie ma wbrew pozorom dobrego losu
Co oznacza faworyzowanie i w czym przejawia się wyróżnianie dziecka? Najczęściej może się to ujawniać w tego typu sytuacjach, kiedy:
- rodzic spędza o wiele więcej czasu z danym dzieckiem niż z pozostałymi dziećmi
- okazuje mu sporo więcej pozytywnych uczuć
- daje mu przywileje
- obdarza go prezentami
- zmniejsza wobec niego wymagania
- nie stosuje przemocy wobec tego dziecka lub robi to w mniejszym stopniu
Psychologowie twierdzą, że rodzice którzy wyróżniają jedno dziecko, a pozostałe pomijają, nie mają świadomości jakie są skutki takiego zachowania. Dziecko, które jest na pozycji uprzywilejowanej, niestety dorasta w błędnym przekonaniu o swojej osobie, czując się ważniejszym od innych osób. Powoduje to już w dzieciństwie albo tym bardziej w życiu dorosłym frustrację tak wychowanej osoby. Takie dziecko najczęściej w przyszłości ma problemy wynikające z trudności komunikowania się w relacjach rodzinnych (bliskich) jaki i społecznych. Niestety takie dzieci, które były wyróżniane przez rodziców w dorosłym życiu poszukują osób, które zastąpią i wejdą w rolę rodziców, co oznacza, że będą ją:
- wyręczać
- dogadzać
- ubóstwiać
Takie zachowanie rodziców najczęściej może prowadzić wbrew pozorom do długofalowego cierpienia dziecka w życiu dorosłym, ponieważ wyróżniana osoba może spotkać się jako dorosły człowiek z odrzuceniem i rozczarowaniem albo też utratą dobrych kontaktów z rodzeństwem.
Asymetria uczuć i skutki wyróżniania i pomijania dziecka w relacji z rodzicem
Profesor Jennifer Jenkins udowodniła poprzez swoje badania, że bycie wyróżnianym dzieckiem może być równie szkodliwe co bycie dzieckiem pomijanym. W obojętnie, której pozycji dziecko się znajduje to w obu przypadkach powiększa to ryzyko agresji, poczucia winy oraz wstydu. Najgorsze jest to, że życie „ulubionego dziecka” według psychiatry (z wydziału Child Health and Behaviour na King’s College London – prof. Stephen Scott) jest trudniejsze zazwyczaj, ponieważ dziecko kiedy będzie chciało nawiązać współpracę z innymi ludźmi w realnym świecie, może doznać szoku, że nie jest tak wyjątkowe jak przekonywali go o tym rodzice. Natomiast jeśli mamy na myśli dziecko, które było najczęściej pomijane w relacjach z rodzicem to będzie to również wpływać na życie tej osoby, ponieważ będzie się ona czuła mniej kochana, przez co jest bardzo narażona na depresje oraz odczuwanie lęku lub posiadanie niskiego poczucia wartości.
